Sylabus szczegółowy

Student posiada umiejętności wokalne w stopniu wyższym, jest kreatywny, zaangażowany, kreuje już własny indywidualny język wykonawczy.

• autoekspresja twórcza
• ćwiczenia przedmiotowe
• metoda przypadków
• metoda sytuacyjna
• objaśnienie lub wyjaśnienie
• pokaz

1. Budowanie indywidualnego języka muzycznego w wokalistyce jazzowej

- Integracja poznanych środków wyrazowych i technicznych: Wokalista opanowuje nie tylko technikę wokalną, ale również umiejętnie łączy ją z bogatym słownikiem środków wyrazowych charakterystycznych dla jazzu.  Współczesne podejście do techniki wokalnej często zakłada jednoczesne łączenie elementów tradycyjnych z nowatorskimi, jak np. wykorzystanie nieoczywistych akcentów rytmicznych, czy eksperymentów z dynamiką.

- Kreowanie własnego stylu wokalnego: Stworzenie własnego, rozpoznawalnego stylu, estetyka, interpretacja fraz, długość dźwięku, sposób „oddychania” w utworze, czy relacja z zespołem.

2. Dydaktyka śpiewu jazzowego – metody i literatura

- Przegląd materiałów metodycznych: Zaawansowane metody dydaktyczne śpiewu jazzowego z naciskiem na indywidualne podejście do studenta, biorąc pod uwagę nie tylko technikę wokalną, ale także jego unikalne cechy osobowościowe, wrażliwość na różne style muzyczne oraz zdolności improwizacyjne.

3. Analiza literatury dotyczącej nauczania śpiewu:  

- Dydaktyka śpiewu jazzowego osadzona również w kontekście psychologicznym

4. Przygotowanie do publicznych występów wokalnych

- Doskonalenie techniki wokalnej nie jest jedynie ćwiczeniem głosu, lecz także   przekształceniem tego narzędzia w środek wyrazu. Trening oparty na swobodnej wymowie, kontrolowanym oddechu i pełnej mobilności fałd głosowych umożliwiający wyrazistą, przekonującą interpretację.

- Psychologia występu – praca nad stresem i interpretacją: obejmuje nie tylko techniczne przygotowanie, ale także analizę emocjonalnych reakcji na publiczność, co w efekcie wpływa na intensywność przekazu artystycznego.

5. Rozwiązywanie problemów muzycznych i technicznych w praktyce wokalnej

- Techniki radzenia sobie z trudnościami wokalnymi: Praca nad tymi trudnościami obejmująca ćwiczenia obejmujące różne aspekty techniczne wokalu (np. samodzielna praca nad artykulacją i frazowaniem bez akompaniamentu) oraz rozwiązywanie problemów w kontekście konkretnej piosenki lub utworu.

- Analiza przypadków na podstawie nagrań i występów: Zaawansowana analiza wykonania na podstawie nagrań pozwalająca na wychwycenie niuansów technicznych, które mogą umknąć podczas samego występu. Analiza takich przypadków obejmuje analizę frazowania, intonacji, rytmiki oraz interakcji z muzykami.

6. Indywidualna kreacja artystyczna na scenie

- Świadomość ciała i ruch sceniczny: Świadomość ciała to fundament efektywnego występu wokalnego. Wokalista poznaje mechanizm swojego ciała, aby skutecznie zarządzać oddechem i kontrolować napięcia.

- Znaczenie autentyczności w interpretacji utworu: Twórcza praca wokalisty polega na tworzeniu indywidualnej wizji utworu, bazując na autentyczności odczuć artystycznych. Oznacza to, że wokalista nie może jedynie powielać utworów innych artystów, lecz przekształca je zgodnie z własną wrażliwością i interpretacją.

7. Twórczość własna – rozwój i zapis muzyczny

- Komponowanie i aranżacja utworów autorskich: Artysta tworzy autorskie kompozycje, które będą miały indywidualny charakter, a zarazem będą zgodne z estetyką jazzu lub stylistyk pokrewnych

8. Komunikacja muzyczna i współpraca w zespole

- Przedstawianie własnych pomysłów innym muzykom: Wokalista nie tylko prezentuje swoje pomysły, ale także otwarcie przyjmuje sugestie innych muzyków.

- Terminologia muzyczna w praktyce zespołowej: Zrozumienie i stosowanie wspólnej terminologii muzycznej niezbędne w pracy z zespołem.

9. improwizacja wokalna w muzyce jazzowej

 -  Skale modalne i ich zastosowanie

 -  Guide tones - dźwięki prowadzące w akordach

 -  Improwizacja w kontekście kadencji II-V-I

 -  Upper structures - rozszerzenia akordów (9,11,13)

-   Zabawa podziałami rytmicznymi we frazie

-   Synkopa i przesunięcia rytmiczne

10. Transkrypcja improwizacji wokalnych i instrumentalnych

11. Znajomość standardów jazzowych: Blowing the blues away, Round midnight, Airagin, My secret love, Ja nie chcę spać, Waltz for Debby, Dindi

(wokalista musi nie tylko opanować formę, ale także nauczyć się elastyczności w  improwizacji wokalnej, co może obejmować zmiany w aranżacjach oraz możliwość eksperymentowania z interpretacją tekstu)

• kolokwium ze znajomości standardów jazzowych, transkrypcji wybranych solówek wokalnych i instrumentalnych wykonanych techniką scat, znajomość skal ujętych w temacie pracy,
• zaliczenie praktyczne: przygotowanie dwóch utworów (w tym jeden w języku polskim) odmiennych stylistycznie

1. Bob Stoloff - Scat! Vocal Improvisation Techniques
2. Ted Pease - Jazz composition
3. Aneta Łastik - Poznaj swój głos
4. Magda Sekuła Lemberger, Adam Czapla – Niezbędnik mojego głosu
5. Dean Kaelin - Teaching good singing
6. Anna Michałowska - Metody śpiewu stosowane we współczesnej muzyce jazzowej i rozrywkowej oraz ich rola w interpretacji wybranych utworów słowno-muzycznych (praca doktorska)

(literatura dostępna u wykładowcy)

anna.michalowska-kotynia@mail.umcs.pl