Zapomniałeś hasła? |

Sylabus przedmiotu

Drukuj
Przedmiot: Usprawnianie komunikacji językowej u osób z uszkodzonym narządem słuchu
Kierunek: Logopedia z audiologią, II stopień [4 sem], stacjonarny, praktyczny, rozpoczęty w: 2012
Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu: Usprawnianie komunikacji językowej u osób z uszkodzonym narządem słuchu
Rok/Semestr: II/4
Liczba godzin: 15,0
Nauczyciel: Krakowiak Kazimiera, dr hab.
Forma zajęć: konwersatorium
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie na ocenę
Punkty ECTS: 2,0
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):
0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
15,0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0 Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu
Poziom trudności: podstawowy
Wstępne wymagania:

Wymagana jest znajomość metody fonogestów.
Metody dydaktyczne:
  • dyskusja dydaktyczna
  • metoda sytuacyjna
  • metody nauczania czynności ruchowych
  • pokaz
Zakres tematów:

Tematy:

  1. Warunki naturalnego przyswajania językai przyczyny trudności dziecka z uszkodzonym słuchem w przyswajaniu języka i systemu komunikacyjnego .
  2. Afonemia/dysfonemia jako przyczyna zablokowania naturalnego procesu przyswajania języka.
  3. Asynchronia czynności komunikacyjnych jako główna przyczyna zakłóceń dialogu .
  4. Zburzenia mowy u dzieci z uszkodzeniem słuchu niepowodującym dysfonemii
  5. Zaburzenia rozwoju mowy u dzieci z dysfonemią umiarkowaną .
  6. Zaburzenia rozwoju mowy u dzieci z dysfonemią znaczną . Zaburzenia rozwoju mowy u dzieci z afonemią .
  7. Zaburzenia mowy u dzieci z postlingwalnym uszkodzeniem słuchu (ogłuchłych) .
  8. Logopedyczny program indywidualnego wychowania językowego dziecka z uszkodzonym słuchem (Program ustawicznego dialogu) .
  9. Teoretyczne podstawy programu wychowania językowego .
  10. Metoda fonogestów jako sposób przezwyciężenia afonemii i asynchronii w funkcjonowaniu językowym dziecka z uszkodzonym słuchem .
  11. Koncepcja solidarnego współuczestnictwa w niepełnosprawności dziecka .
  12. Struktura programu wychowania językowego .
  13. Zasady wychowania językowego .
  14. Struktura indywidualnego programu wychowania (programu ustawicznego dialogu) .
Forma oceniania:
  • końcowe zaliczenie ustne
  • obecność na zajęciach
  • ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
Literatura:

Domagała-Zyśk E.(red.),Metoda fonogestów w Stanach Zjednoczonych i w Polsce.Wspomaganie rozwoju językowego dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem,Lublin: Wydawnictwo KUL 2009

Krakowiak K.,Studia i szkice o wychowaniu dzieci z uszkodzeniami słuchu,Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 2006. Krakowiak K.,

Krakowiak K.,Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu, Lublin: Wyd. KUL 2012.

Krakowiak K.,Głuchoniemi czy wielojęzyczni? Problemy osób z uszkodzonym słuchem w przyswajaniu języka,„Neofilolog. Czasopismo Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego” nr 36:Niezwykły uczeń – indywidualne potrzeby edukacyjne w nauce języków obcych, red. K. Karpińska-Szaj. Poznań 2011, s.73-89.

Krakowiak K., Krakowiak Ł.,Trudności niesłyszących jako wyzwanie do odpowiedzialności i ustawicznego dialogu, [w:] Student niesłyszący we wspólnocie akademickiej. Informator o warunkach edukacji wyższej osób z uszkodzeniami słuchu, red. K. Krakowiak, R. Kołodziejczyk, A. Borowicz, E. Domagała-Zyśk, Lublin: Wyd. KUL 2011, s.8-34.

Krakowiak K.,Typologia uszkodzeń słuchu i osób nimi dotkniętych, (w:) S. Grabias, M. Kurkowski (red.)Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, Lublin: Wyd. UMCS 2012,s. 215-248.
Dodatkowe informacje:

Celem wykładu jest zapoznanie się studentów z teoretycznymi podstawami i praktycznymizasadami tworzenia indywidualnych programów wychowania językowego osób z różnymi rodzajami i stopniami uszkodzeń słuchu. Podstawą indywidualnego programu jest wielostronna diagnoza funkcjonowania słuchowo-językowego dziecka oraz analiza warunków wychowania w środowisku. Program przedmiotu ma charakter autorski ; opiera się na koncepcji solidarnego współuczestnictwa logopedy w niepełnosprawności dziecka.