Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Archeologia powszechna cz. III (epoka brązu i wczesnego żelaza)

Kierunek:

Archeologia, I stopień [6 sem], stacjonarny, praktyczny, rozpoczęty w: 2013

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Archeologia powszechna, cz. III. Epoka brązu i wczesna epoka żelaza.

Rok/Semestr:

II/3

Liczba godzin:

30,0

Nauczyciel:

Taras Halina, dr hab.

Forma zajęć:

wykład

Rodzaj zaliczenia:

egzamin

Punkty ECTS:

2,0

Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):

0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
30,0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
0	Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
0	Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0	Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu

Poziom trudności:

zaawansowany

Wstępne wymagania:

brak

Metody dydaktyczne:

wykład informacyjny

Zakres tematów:

1. Definicje epoki brązu.

2. Podstawy chronologii i periodyzacji epoki brązu. Systemy periodyzacyjne.

3. Najważniejsze ośrodki metalurgiczne i ich znaczenie.

4. Początki epoki brazu na Bliskim Wschodzie, w strefie anatolijsko-kaukaskiej i w Europie. Geneza europejskich struktur wczesnobrązowych.

5. Środkowoeuropejskie protocywilizacje epoki brązu.

6. Epoka brązu w strefie stepów - przeglad jednostek kulturowych.

7. Epoka brązu w strefie - przegląd jednostek kulturowych.

Forma oceniania:

egzamin ustny

Warunki zaliczenia:

Warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń

Literatura:

1. M. Gedl, Archeologia pierwotna i wczesnośredniowieczna, cz. III. Epoka brązu i wczesna epoka żelaza w Europie, Kraków 1985.

2. Harding A. F., European Societes in the Bronze Age, Cambridge 2006.

3. Jażdżewski K., Pradzieje Europy Środkowej, Wrocław 1981.

4. Kadrow S., U progu nowej epoki. Gospodarka i społeczeństwo wczesnego okresu epoki brązu w Europie Środkowej, Kraków 2001.

5. Kozłowski J, K. (red.), Prehistoria, Kraków 1999 [Encyklopoedia Historyczna Świata, t. 1].

6. Śliwa J., Sztuka i archeologia starożytnego Wschodu, Warszawa 1997.

Modułowe efekty kształcenia:

01	ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach rozwoju i najważniejszych osiągnięciach oraz podstawowych prawidłowościach rządzących rozwojem kultury ludzkiej z zakresu pradziejów i okresu wczesnohistorycznego ziem polskich na tle Starego Świata
02	ma podstawową wiedzę o metodach, periodyzacji i chronologii w zakresie identyfikacji kulturowej źródeł archeologicznych, ich analizy i interpretacji
03	ma podstawową wiedzę o interakcjach człowiek-środowisko w pradziejach i okresie wczesnohistorycznym
04	umie samodzielnie pozyskiwać wiedzę z literatury krajowej i obcej, formułować i wyrażać własne poglądy, podejmować dyskusję nad wybranymi problemami archeologii, rozwijać swoje umiejętności badawcze i praktyczne (formułowanie, analiza problemów oraz dobór metod i narzędzi badawczych, krytyczne podejście do źródeł i hipotez, opracowanie i prezentacja wyników) pozwalające na rozwiązywanie typowych problemów w archeologii, korzystając ze wskazówek opiekuna naukowego
05	potrafi zdobywać i wykorzystywać wiedzę dotyczącą dziejów starożytnych i czasów wczesnohistorycznych oraz antropologii historycznej i fizycznej, rozumiejąc interdyscyplinarność archeologii potrafi korzystać z dorobku nauk humanistycznych, przyrodniczych i ścisłych
07	potrafi identyfikować, analizować i interpretować źródła archeologiczne oraz interpretować obserwacje terenowe i archeofakty w aspekcie interakcji człowiek-środowisko
08	ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju