Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Układy dyspersyjne

Kierunek:

Chemia, II stopień [4 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2013

Specjalność:

chemia środków bioaktywnych i kosmetyków

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Układy dyspersyjne

Rok/Semestr:

I/1

Liczba godzin:

30,0

Nauczyciel:

Paszkiewicz Małgorzata, dr

Forma zajęć:

laboratorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Poziom trudności:

zaawansowany

Wstępne wymagania:

Zaliczone przedmioty chemia ogólna, chemia fizyczna, fizykochemia granicy faz na studiach I stopnia

Metody dydaktyczne:

ćwiczenia laboratoryjne
klasyczna metoda problemowa
objaśnienie lub wyjaśnienie
pokaz
z użyciem komputera

Zakres tematów:

1.Wytwarzanie micelarnych układów koloidalnych.Określenie punktu CMC poprzez pomiar przewodnictwa właściwego.

2.Określenie skuteczności flokulanta metodą badania szybkości sedymentacji.

3.Wypienianie środka powierzchniowo aktywnego (śledzenie procesu poprzez pomiar zmian napięcia powierzchniowego dodecylosiarczanu sodu).

4.Wyznaczanie ładunku powierzchniowego i punktu zerowego PZC trudnorozpuszczalnych tlenków metali metodą miareczkowania potencjometrycznego.

5.Potencjał zeta, wyznaczanie punktu IEP.

6.Koagulacja zoli hydrofobowych.Określenie zdolności koagulacjnej jonów (reguła Schultza - Hardy'ego).

7.Emulsje, mikroemulsje, ciekłe kryształy.Diagram fazowy.

8.Zastosowanie metody wiskozymetrycznej do wyznaczania grubości warstwek polimerowych zaadsorbowanych na powierzchni zdyspergowanego tlenku metalu.

Forma oceniania:

ćwiczenia praktyczne/laboratoryjne
obecność na zajęciach
referat

Warunki zaliczenia:

-obecność na wszystkich ćwiczeniach;

-wykonanie sprawozdań do ćwiczeń;

-przygotowanie prezentacji multimedialnej;

-bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność;

Literatura:

H. Sontag , Koloidy, PWN, Warszawa 1982
E.T Dutkiewicz, Fizykochemia Powierzchni, WNT, Warszawa 1998.
C.E. Stauffer Emulgatory, WNT, Warszawa 2001
P.C. Hiemenz, R. Rajagopalan, Principles of Colloid and Surface Chemistry, M. Dekker, New York 1997.

Modułowe efekty kształcenia:

01	Posiadając pogłębioną wiedzę z fizykochemii układów dyspersyjnych potrafi właściwie ocenić znaczenie tych układów dla postępu technicznego.
02	Opisać zjawiska adsorpcji występujące na granicy faz cząstka roztwór elektrolitu.
03	Potrafi w oparciu wiedzę na temat oddziaływań międzycząstkowych przewidywać stabilność układów dyspersyjnych.
04	Znając podstawowe pojęcia z fizykochemii układów zdyspergowanych potrafi czytać ze zrozumieniem artykuły i raporty dotyczące układów dyspersyjnych.
05	Posiadając wiedzę na temat związków powierzchniowo czynnych potrafi opisać zachowanie się roztworów surfaktantów i zmiany właściwości granicy faz.
06	Potrafi opisać, również ilościowo, szereg ważnych zjawisk powierzchniowych i międzyfazowych.
07	Potrafi sklasyfikować układy koloidalne, dokonać ich charakterystyki i opisać właściwości.
08	Potrafi określać i analizować wielkości charakteryzujące związki powierzchniowo czynne.
09	Potrafi opisać szereg zjawisk międzyfazowych w układach biologicznych, w procesach przemysłowych i życiu codziennym.
10	Potrafi praktycznie otrzymać różne układy dyspersyjne, dokonać ich stabilizacji lub destabilizacji.
11	Potrafi przygotować wystąpienia ustne wsparte grafiką komputerową.
12	Potrafi planować i wykonywać proste badania naukowe dotyczące układów dyspersyjnych.
13	Potrafi pracować zespołowo; rozumie konieczność pracy zespołowej w badaniach w dziedzinie fizykochemii układów dyspersyjnych.
14	Potrafi formułować zagadnienia służące dalszemu pogłębianiu jego wiedzy w zakresie fizykochemii układów dyspersyjnych.
15	Potrafi wyjaśnić społeczne i środowiskowe wiedzy w zakresie fizykochemii układów dyspersyjnych i jej praktycznego wykorzystania.
16	Potrafi propagować w społeczeństwie wiedzę na temat właściwego obchodzenia się z układami dyspersyjnymi.