Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Terapia pedagogiczna dzieci z trudnościami w uczeniu się z metodyką

Kierunek:

Pedagogika specjalna, I stopień [6 sem], niestacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2013

Specjalność:

pedagogika resocjalizacyjna

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Terapia pedagogiczna dzieci z trudnościami w uczeniu się z metodyką-wykład

Rok/Semestr:

III/5

Liczba godzin:

10,0

Nauczyciel:

Wojnarska Anna, dr

Forma zajęć:

wykład

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Punkty ECTS:

3,0

Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):

20,0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
10,0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
30,0	Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
30,0	Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0	Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu

Poziom trudności:

średnio zaawansowany

Wstępne wymagania:

Ukończony kurs z pedagogiki specjalnej, psychologii rozwojowej.

Metody dydaktyczne:

e-learning
konsultacje
pokaz
wykład informacyjny

Zakres tematów:

1.Terapia korekcyjno- kompensacyjna – główne założenia i zasady organizacji,

pojęcie terapii pedagogicznej, reedukacji, zajęć dydaktyczno- wyrównawczych, korekcyjno – kompensacyjnych, psychoterapii,
zasady organizacji powyższych zajęć,
zasady pracy z dzieckiem ze specyficznymi trudnościami w nauce,
przegląd programów, metod i technik.

2.-3. Dysleksja rozwojowa i inne specyficzne trudności w nauce. Wyjaśnienie podstawowych terminów- teoretyczne konteksty specyficznych trudności w nauce.

specyficzne trudności w nauce – dysleksja, dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia,
etiologia zaburzeń rozwojowych,
kryteria diagnostyczne,
objawy specyficznych trudności w nauce,
diagnoza różnicowa specyficznych i niespecyficznych trudności w nauce.

4. Przepisy dotyczące form pomocy psychopedagogicznej dla dzieci i młodzieży z trudnościami w nauce.

Zadania poradni psychologiczno- pedagogicznej,
Zadania szkoły,
Opinie i orzeczenia,
Inne formy pomocy.

5. Metody terapii oparte na integracji percepcyjno- motorycznej- przegląd.

Założenia terapii sensoryczno- motorycznej,
Metoda Kepharta,
Metoda ruchu rozwijającego V.Sherborne,
Metoda kinezjologii edukacyjnej Dennisona.

6.-7. Ontogeneza mowy i myślenia. Metody terapii językowych – przegląd. Nowe spojrzenie na ortografię B.Rocławskiego oraz program Z.Saduś dla dzieci i młodzieży.

Warunki prawidłowego rozwoju werbalnego,
Etapy rozwoju mowy i systemu językowego- leksykalnego, gramatycznego,
Związek mowy i myślenia,
Nazwa, słowo, pojęcie. Fonem, głoska, litera,
Słuch fonemowy, fonetyczny,
Metoda 18 struktur wyrazowych,
Metody Magnuskiej, Danielewicz, Koźmińskiej, i inne.
Klocki Logo w stymulacji słuchu fonemowego,
Terapia dysortografii.

Forma oceniania:

końcowe zaliczenie pisemne
obecność na zajęciach
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

Warunki zaliczenia:

Aktywne uczestnictwo w zajęciach, przeprowadzenie ćwiczeń, przygotowanie scenariusza zajęć korekcyjno- kompensacyjnych, zaliczenie kolokwium testowego.

Literatura:

M.Bogdanowicz (1989) Trudności w pisaniu , UG,Gdańsk.
Byers R, Rose R. (2002) Jak zaplanować pracę z dziećmi o specjalnych potzrebach edukacyjnych, Warszawa.
Danielewicz T., A.Magnuska,A.Koźmińska (1981)Terapia uspokojająca i rozwijająca dla dzieci nerwicowych i dyslektycznych, PTHP,Warszawa.
Dabrowska –Jabłońska I. (red.) (2010) Terapia dzieci i młodzieży. Metody i techniki pomocy psychopedagogicznej, Impuls Kraków.
Gąsowska T., Pietrzak - Stępkowska Z. (19940 Praca wyrównawcza z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu, WSiP Warszawa.
Górniewicz E. Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu
Grabołowska K., Jastrząb J., Mickiewicz J., Wojak M. (1994) Ćwiczenia w czytaniu, Toruń.
Gruszczyk- Kolczyńska E. (1992) dzieci ze specyficznymi trudnościami w matematyce, WSiP Warszawa.
Kujawa E., Kurzyna M (1994) Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu metodą 18 struktur wyrazowych, WSiP Warszawa.
Krasowicz G. (1997) Język, czytanie i dysleksja, Lublin.
Krasowicz- Kupis G. (2008) Psychologia dysleksji, PWN Warszawa.
Mickiewicz J. (1996) Jedynka z ortografii, Toruń.
Opolska T. (1997) Pokonujemy trudności w czytaniu i pisaniu, Compp, Warszawa
Piszczek M. (1997) Terapia zabawą, terapia przez sztukę, Warszawa .
Reid G. (2005) Dysleksja, Liber Warszawa.
Reid G., Wearmouth J. (2008) Dysleksja . teoria i praktyka, GWP Gdańsk.
Selikowitz M. (1999) Dysleksja, Prószyński i S-ka Warszawa.
Skorek E.M. (red.) (2010) Terapia pedagogiczna. Zagadnienia praktyczne i propozycje zajęć, Impuls Kraków.
Spionek H. (1985) Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne, PWN Warszawa ,r.II część II.
Spionek H.(1970) Psychologiczna analiza trudności i niepowodzeń szkolnych PZWS Warszawa .
Szurmiak M.(1987) Podstawy reedukacji uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu,WsiP ,Warszawa,s.15-69.
Teml H. (1997) Relaks w nauczaniu , Warszawa .
Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł . Podstawy kinezjologii edukacyjnej dr C.Hannaforda, Warszawa 1998
Wójtowicz J. (1992) O wychowaniu językowym, Warszawa .
Zakrzewska B. (1996) Trudności w czytaniu i pisaniu. Modele ćwiczeń, Warszawa 1996
Combs, Pope J.E. Uczeń trudny . Jak skłonić go do nauki.

Dodatkowe informacje:

http://umcs.lublin.pl/pip lub u prowadzącego przedmiot

Część zajęć realizowana jest on-line

Modułowe efekty kształcenia:

01	Student potrafi sformułować definicję zaburzeń rozwojowych, opisać przebieg ich powstawania w trakcie rozwoju dziecka, wymienić objawy trudności specyficznych w trudności w uczeniu się i określić ich miejsce w pedagogice specjalnej.
02	Student potrafi określić przepisy, na których oparta została organizacja zajęć korekcyjno- kompensacyjnych w szkole, przygotować konspekt zajęć z dzieckiem.
03	Student potrafi zaprojektować przebieg pracy korekcyjno - kompensacyjnej dla ucznia na określonym etapie edukacyjnym z zastosowaniem fachowej terminologii, opierając się na diagnozie jego zaburzeń i mocnych stronach jego rozwoju.
05	Student potrafi dyskutować na temat poznanych metod i sposobów terapii w kontekście wybranych koncepcji oraz modyfikować swoje zdanie uzasadniając je.