Zapomniałeś hasła? |

Sylabus przedmiotu

Drukuj
Przedmiot: Seminarium licencjackie
Kierunek: Historia, I stopień [6 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2012
Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu: Seminarium licencjackie - historia Polski w XIX w.
Rok/Semestr: II/4
Liczba godzin: 30,0
Nauczyciel: Kidzińska Agnieszka, dr
Forma zajęć: seminarium
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie na ocenę
Punkty ECTS: 2,0
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):
60,0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
30,0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
30,0 Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
10,0 Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
60,0 Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu
Wstępne wymagania:

1. Szczególne zainteresaowania dotyczace historii porozbiorowej ziem polskich.

2. Zaawansowana wiedza dotyczce ww. okresu historycznego.

3. Teoretyczna znajomość warsztatu historycznego.

4. Samodzielność w prowadzeniu kwerendy.
Metody dydaktyczne:
  • dyskusja dydaktyczna
  • konsultacje
  • korekta prac
  • metoda projektów
  • metoda przewodniego tekstu
  • objaśnienie lub wyjaśnienie
  • opis
  • seminarium
  • z użyciem komputera
Zakres tematów:

1. Opanowanie umiejętności warsztatowych.

  1. Sporządzanie przypisów i bibliografii oraz warsztatu pomocniczego.
  2. Zasady kwerendy bibliotecznej i archiwalnej.
  3. Praca z opracowaniami naukowymi.
  4. Krytyka różnej proweniencji źródeł historycznych.
  5. Wykorzystanie opracowań pomocniczych.
  6. Znajomość podstaw historiografii.

2. Napisanie pracy dyplomowej.

  1. Konstrukcja pracy naukowej.
  2. Metody historiograficzne.
  3. Zasady narracji historycznej.
Forma oceniania:
  • dokumentacja realizacji projektu
  • obecność na zajęciach
  • praca dyplomowa
Warunki zaliczenia:

1. Aktywna ocecność podczas zajęć.

2. Systematyczne realizowanie zleconych projektów skąłdajacych się na czynności warsztatowe.

3. Napisanie pracy dyplomowej.
Literatura:

Marceli Handelsman, Historyka, Zamość 1921.

Stanisław Kościałkowski, Historyka, Londyn 1956.

Jerzy Topolski, Wprowadzenie do historii, Poznań 2001.

Aleksander Świeżawski, Warsztat naukowy historyka. Wstęp do badań historycznych, Częstochowa 1999.

Marian Pawlak, Jerzy Serczyk, Podstawy badań historycznych, Bydgoszcz 1999.

Benon Miśkiewicz, Wstęp do badań historycznych, Warszawa-Poznań 1985.

J. Le Goff, Historia i pamięć, Warszawa 2007

J. Orczyk, Zarys metodyki pracy naukowej, Warszawa 1984.

J. Rudniański, Uczelnia i ty. Technologia pracy umysłowej, Warszawa 1993.

M. A. Tinder, Podstawy efektywnego czytania, Warszawa 1980.

J. Pieter, Czytanie i lektura, Katowice 1967.

G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, tłum. B. Jóźwik, Poznań 2001.

J. Riechter, Jak studiować?, Warszawa 1970.

Bibliografia. Metodyka i organizacja, pod red. Z. Żmigrodzkiego, Warszawa 2000.

Bibliografia Polska, tzw. Bibliografia Estrajcherów, t.I-XXXIV+dodatkowe nienumerowane [piśmiennictwo za lata 1454-1900]

Bibliografia Historii Polskiej, pod red. Ludwika Finkla, cz. I-III, Kraków 1891-1914, przedruk Warszawa 1955. [dzieła dot. Historii do 1815 r.]

Bibliografia Historii Polski, pod red. Heleny Madurowicz-Urbańskiej i Wiktora Bieńkowskiego, t. I-III, Warszawa 1965-1978.[dzieła dot. Historii do 1945 r.]

Bibliografia historii Polski (bieżąca), pod red. Jana Baumgarta i Anny Malcówny, Warszawa 1952- 2004 [dzieła, które wyszły w latach 1948- do chwili obecnej]

R. Zenderowski, Technika pisania prac magisterskich, Warszawa bd.

P. Oliver, Jak pisać prace uniwersyteckie?, Kraków 1999.

S. Kieniewicz, O etyce zawodu historyka, “Kwartalnik Historyczny”, R.81:1974, nr 3, s.517-527.

T. Manteuffel, O normach postepowania historycznego, [W:] Tenże, Historyk wobec historii, Warszawa 1976.

S. Ossowski, O osobliwościach nauk społecznych, Warszawa 1983.

R. Jarocki, Widzieć jasno, bez zachwytu, Warszawa 1982.

Z. Hajduk, Ogólna metodologia nauki, Lublin 2001.

J. Topolski, Metodologia historii, Warszawa 1984.

M. Bloch, Pochwała historii, Warszawa 1999, s.105-163
Dodatkowe informacje:

Charakter zajęć: Zajęcia przeznaczone są dla studentów zainteresowanych historią Polski porozbiorowej. Był to w dziejach naszego kraju okres szczególny, w którym wszelka aktywność Polaków zdeterminowana była faktem braku własnej państwowości. Stąd wynika także niezwykła kolorystyka polityczna, kulturowa i społeczna tej epoki, obfitującej w rozmaite wydarzenia o tak dużym ciężarze gatunkowym, że rzutują na naszą współczesność. Studenci mogą wybierać z niezwykle szerokiego zakresu tematów: od historii politycznej, poprzez historię stosunków międzynarodowych, dzieje kultury i nauki, historię regionalną, dzieje stosunków społecznych, biografistykę, historię zjawisk kulturowych itp. Dla hobbistów polecane są zagadnienia stosunków polsko-japońskich w epoce nowożytnej. Okres porozbiorowy jest jednym z kluczowych dla zrozumienia dzisiejszej sytuacji geopolitycznej Polski, jej rozwoju wewnętrznego (gospodarki, przekształceń społecznych, obyczajowości, mentalności, kultury). Wiele problemów tej epoki wciąż powraca w dyskusjach historyków, polityków i socjologów. Pozwala to każdemu zainteresowanemu „długim wiekiem XIX” znaleźć dla siebie własny, pasjonujący temat do opracowania
Modułowe efekty kształcenia:
01 ma wiedzę niezbędną do pisania prac naukowych
02 umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać kwalifikacje badawcze, posługując się wskazówkami opiekuna naukowego
03 umie pisać prace pisemne oraz przygotowywać wystąpienia ustne, typowe dla tej dyscypliny humanistycznej
04 umie interpretować wytwory kultury w kontekście historycznym