Sylabus przedmiotu
Drukuj |
Przedmiot: | Ekonometria II | ||||||||||
Kierunek: | Ekonomia, II stopień [4 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2013 | ||||||||||
Rok/Semestr: | I/2 | ||||||||||
Liczba godzin: | 15,0 | ||||||||||
Nauczyciel: | Wroński Paweł, dr | ||||||||||
Forma zajęć: | wykład | ||||||||||
Rodzaj zaliczenia: | egzamin | ||||||||||
Punkty ECTS: | 6,0 | ||||||||||
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze): |
|
||||||||||
Poziom trudności: | wszystkie poziomy | ||||||||||
Wstępne wymagania: | zaliczenie przedmiotów: statystyka, ekonometria I, mikro- i makroekonomia, marketing, rachunkowość, analiza ekonomiczna/finansowa |
||||||||||
Metody dydaktyczne: |
|
||||||||||
Zakres tematów: | Ekonometria, przedmiot badań i miejsce wśród dyscyplin naukowych (historia powstania ekonometrii jako dyscypliny naukowej, przedmiot badań, ekonometrycznych, zastosowanie ekonometrii w gospodarce). Model ekonometryczny: pojęcie modelu ekonometrycznego (model jako narzędzie badawcze, klasyfikacja modeli ekonometrycznych), etapy budowy modelu ekonometrycznego. Estymacja parametrów modelu ekonometrycznego za pomocą KMNK (klasycznej metody najmniejszych kwadratów). Dobór zmiennych do modelu – ustalanie postaci analitycznej modelu. Wybrane modele nieliniowe – zastosowania w badaniach ekonomicznych.Ocena jakoci modelu ekonometrycznego. Wielorównaniowe modele ekonometryczne: charakterystyka modeli wielorównaniowych, postać strukturalna i zredukowana wielorównaniowego modelu ekonometrycznego, klasyfikacja modeli wielorównaniowych, estymacja modeli prostych i rekurencyjnych, estymacja modelu o równaniach współzależnych, identyfikacja modeli wielorównaniowych, pośrednia metoda najmniejszych kwadratów, podwójna metoda najmniejszych kwadratów. Prognozowanie ekonometryczne. Mierniki jakoci prognozy ekonometrycznej. Prognozowanie na podstawie szeregów czasowych. Modelowanie i prognozowanie zjawisk sezonowych. Modele wielorównaniowe. Modelowanie i prognozowanie zmiennych jakociowych. Podstawowe problemy procesu podejmowania decyzji: konstrukcja matematycznego modelu decyzyjnego, typowe mikroekonomiczne sytuacje decyzyjne (wybór asortymentu produkcji, problem diety-mieszanek, wybór procesów technologicznych). Metody rozwiązywania liniowych modeli decyzyjnych: metoda graficzna (sposoby dochodzenia do rozwiązania optymalnego, wrażliwość rozwiązania optymalnego na zmiany cen (kosztów) oraz zmiany warunków ograniczających), metoda simpleks (istota metody simpleks, kryterium optymalności w metodzie simpleks, alternatywne rozwiązania w metodzie simpleks, analiza wrażliwości (pooptymalizacyjna). Dualizm w programowaniu liniowym. Elementy logistyki w programowaniu liniowym: zagadnienia transportowe (zamknięte zagadnienie transportowe, otwarte zagadnienie transportowe, zagadnienie transportowo-produkcyjne, problem lokalizacji produkcji, metody wyznaczania wyjściowego rozwiązania bazowego - metoda kąta północno-zachodniego, metoda minimum w wierszu, metoda minimum w kolumnie, metoda minimalnego elementu w macierzy. Metoda potencjałów (Danziga) jako sposób wyznaczania optymalnego rozwiązania bazowego. Model przepływów międzydziałowych. |
||||||||||
Forma oceniania: |
|
||||||||||
Warunki zaliczenia: | pozytywnie zaliczony egzamin pisemny |
||||||||||
Literatura: |
|