Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Wprowadzenie do teorii komunikacji (blok ZJK)

Kierunek:

Kognitywistyka, I stopień [6 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2013

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Wstęp do teorii komunikacji

Rok/Semestr:

II/4

Liczba godzin:

15,0

Nauczyciel:

Trybulec Marcin, dr

Forma zajęć:

laboratorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Poziom trudności:

podstawowy

Wstępne wymagania:

umiejętność krytycznej analizy tekstów

Metody dydaktyczne:

dyskusja dydaktyczna
klasyczna metoda problemowa
konsultacje
metoda przypadków
objaśnienie lub wyjaśnienie

Zakres tematów:

1. Semiotyczna tradycja w badaniach komunikacji

2. Cybernetyczna tradycja w badaniach komunikacji

3. Spoeczno-kulturowa tradycja w badaniach komunikacji

4. Analityczna tradycja w badaniach komunikacji

5. Pragmatyka języka i komunikacji

6. Etnografia mówienia i komunikacji

Forma oceniania:

końcowe zaliczenie pisemne
obecność na zajęciach
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
praca semestralna

Warunki zaliczenia:

pozytywna ocena ze sprawdzianu pisemnego
obecność min. 80%
aktywność na zajęciach
przygotowanie pracy końcowej

Literatura:

1. Borgatti S.P., Communication Structure and its Effect on Task Performance (opis eksperymentu Leavitte’a; źródło: internet)

2. Sperber D., Wilson D., Relewancja, Kraków 2011, s.4-11, 77-85, Muszyńki Z., Komunikowanie z punktu widzenia kognitywistyki, [w:] Media studies, red. K. Stępnik, M. Rajewski, Lublin 2008, s. 65-78

3. Hymes D., Socjolingwistyka i etnografia mówienia [w:] Język i społeczeństwo, wyb. M. Głowiński, Warszawa 1980, s. 41-82

4. Austin J., Mówienie i poznawanie, Warszawa 1993, s. 550-585, 640-653

5. Grice H.P., Logika a konwersacja, [w:] Język w świetle nauki, wyb. B. Stanosz, Warszawa 1980, s. 91-114

6. Licklider J.C.R., Komunikacja i komputery [w:] Język w świetle nauki, wyb. B. Stanosz, Warszawa 1980, s. 293-307; David E. E., Sztuczna mowa [w:] Język w świetle nauki, wyb. B. Stanosz, Warszawa 1980, s. 308-320

7. Suchman L., Human – Machine Reconfigurations. Plans and situated actions, Cambridge 2006, p. 125-176

Modułowe efekty kształcenia:

01	Student potrafi określić tożsamość nauki o komunikowaniu na tle innych nauk humanistycznych.
02	Student zna i potrafi podać definicje podstawowych pojęć (tj, nadawca, odbiorca, komunikat, sygnał, szum, koder, kod, kontekst, znak, interpretacja, znaczenie).
03	Student rozróżnia formułowane w nauce o komunikowaniu ogóle koncepcje komunikacji jako przekazu informacji.
04	Wymienia i wyjaśnia podstawowe metody badań w ramach nauki o komunikacji.
05	Student wyjaśnia rolę języka i komunikacji w kształtowaniu obrazu świata i jego wpływ na percepcję i poznanie.
06	Student potrafi jasno i prosto komunikować wiedzę w zakresie nauk o komunikacji.
07	Student potrafi przeprowadzić analizę (semantyczną i pragmatyczną) wypowiedzi językowej.
08	Student potrafi poprawnie stosować terminologię z różnych teorii komunikacji.
09	Student potrafi powiązać różne terminy opisujące to samo zjawisko w różnych teoriach komunikacji.
10	Student jest aktywny w poszukiwaniu wiedzy i doskonaleniu umiejętności
11	Student jest świadomy zróżnicowanej wartości dostępnej powszechnie wiedzy dotyczącej komunikacji.
12	Student jest świadomy społecznych i praktycznych konsekwencji posiadanej wiedzy