Przedmiot: |
Metodyka animacji kultury |
Kierunek: |
Animacja kultury, II stopień [4 sem], stacjonarny, praktyczny, rozpoczęty w: 2014 |
Rok/Semestr: |
I/2
|
Liczba godzin: |
30,0 |
Nauczyciel: |
Żardecki Wiesław, dr hab. |
Forma zajęć: |
ćwiczenia |
Rodzaj zaliczenia: |
zaliczenie na ocenę |
Punkty ECTS: |
3,0 |
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze): |
10,0 |
Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji |
30,0 |
Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych |
10,0 |
Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych |
20,0 |
Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów |
20,0 |
Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu |
|
Poziom trudności: |
zaawansowany
|
Wstępne wymagania: |
Znajomość zrealizowanych dotychczas treści metodycznych.
|
Metody dydaktyczne: |
- ćwiczenia laboratoryjne
- korekta prac
- metoda projektów
|
Zakres tematów: |
-
Rola metodyki w kształceniu animatorów kultury i jej związki z innymi przedmiotami.
-
Złożoność animacji kultury źródłem trudności w budowaniu jej metodyki.
-
Teoria animacji kultury podstawą metodyki tej działalności.
-
Podstawowe kryteria oceny animacyjnych działań kulturalnych.
-
Metodyka i koncepcje pracy w grupie i współpracy środowiskowej.
-
Metodyka animacji jako praktyka refleksyjno-krytyczna animatora konstruującego własną koncepcję swojej roli.
-
Analiza modelowch projektów animacyjnych jako metody pracy w oparciu o badania w działaniu.
|
Forma oceniania: |
- dokumentacja realizacji projektu
- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
- praca semestralna
|
Literatura: |
-
Cervinkova H., Gołębniak B. (red.), Badania w działaniu. Pedagogika i antropologia zaangażowane, Wrocław 2010.
-
Dla animacji kultury: metody, działania, inspiracje, Warszawa 2005.
-
Kargulowa A., Poradnictwo w okresie transformacji kulturowej, Wrocław 1995.
-
Kostecki A., Wyznaczniki ról zawodowych animatorów kultury, Zielona Góra 1997.
-
Mendel M. (red.), Animacja współpracy środowiskowej, Toruń 2004.
-
Olbrycht K., O roli przykładu, wzoru, autorytetu mistrza w wychowaniu osobowym, Toruń 2007.
-
Sielatycki M., Metody nauczania w edukacji międzykulturowej, Warszawa 2004.
-
Zierkiewicz E., Wnuk W. (red.), Tworzyć, zmieniać i aktywizować, Wrocław 2006.
|
Modułowe efekty kształcenia: |
01 |
Potrafi posługiwać się pogłębioną wiedzą szczegółową z zakresu teorii i praktyki animacji kultury oraz metodyki animacji kultury zorientowanej na profesjonalizm i innowacyjność |
02 |
Potrafi samodzielnie planować i realizować oryginalne i innowacyjne projekty animacyjne, wykorzystać umiejętności organizacyjne pracy samodzielnej i w grupie w planowaniu i innowacyjnym realizowaniu działań animacyjnych |
03 |
Potrafi sporządzić wniosek o przyznanie środków na realizację profesjonalnego projektu kulturalnego i kierować jego realizacją |
04 |
Potrafi samodzielnie proponować i podejmować decyzje dotyczące rozwiązywania i wdrażania konkretnych problemów praktyki animacji kultury, porozumiewać się ze specjalistami i niespecjalistami z zakresu animacji kultury |
05 |
Potrafi uczestniczyć w przygotowaniu projektów kulturalnych i przewidywać ich skutki społeczne, określić priorytety służące do realizacji zadania określonego przez siebie lub innych, ma pogłębione przekonanie o wadze zachowania się w sposób profesjonalny |
|