Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Sfera publiczna

Kierunek:

Kreatywność społeczna, I stopień [6 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2014

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Sfera publiczna

Rok/Semestr:

I/2

Liczba godzin:

15,0

Nauczyciel:

Chodak Jarosław, dr

Forma zajęć:

konwersatorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Poziom trudności:

wszystkie poziomy

Metody dydaktyczne:

klasyczna metoda problemowa
metoda przewodniego tekstu
objaśnienie lub wyjaśnienie

Zakres tematów:

Historyczne modele sfery publicznej.
Sfera publiczna a przestrzeń publiczna.
Sfera publiczna a społeczeństwo obywatelskie.
Debata publiczna: rola mediów.
Sfera publiczna w dobie globalizacji.
Globalne społeczeństwo obywatelskie.Instytucjonalne ramy sfery publicznej.
Programowe niszczenie sfery publicznej: depolityzacja i atomizacja.
Kapitał społeczny w przestrzeni lokalnej i ponadlokalnej.
Demokracja lokalna.
Kultura polityczna.

Forma oceniania:

obecność na zajęciach
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

Warunki zaliczenia:

Obecność i aktywność na zajęciach

Literatura:

Eisenstadt, Samuel Noah. 2006. Społeczeństwo obywatelskie i sfery publiczne w perspektywie porównawczej. „Studia Socjologiczne” nr 3: 5-35.
Gadowska, Kaja, Jan Winczorek. 2013. Sfera publiczna – funkcje, dysfunkcje, normy oficjalne i nieoficjalne. „Studia Socjologiczne” nr 1: 5-18.
Habermas, Jürgen. 2007. Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Homa, Tomasz. 2013. Obywatelskość. Wybrane europejskie ujęcia filozoficzne i kulturowe. Wydawnictwo WAM, Kraków.
Itrich-Drabarek, Jolanta. 2009. Problem sfery publicznej. „Studia Politologiczne” vol. 14: 70-84.
Pluciński, Przemysław. 2011. Sfera publiczna a społeczeństwo cywilne. Próba zwięzłej interpretacji Habermasowskiej teorii. [w:] Nowak Marek, Pluciński Przemysław (red.), O miejskiej sferze publicznej. Obywatelskość i konflikty o przestrzeń, Wydawnictwo Ha!art, Kraków.
Nowak, Marek, Przemysław Pluciński. 2011. Problemy ze sferą publiczną. O pożytkach z partykularnych rozstrzygnięć. [w:] Nowak Marek, Pluciński Przemysław (red.), O miejskiej sferze publicznej. Obywatelskość i konflikty o przestrzeń, Wydawnictwo Ha!art, Kraków.
Putnam, Robert D. 2008. Samotna gra w kręgle. Upadek i odrodzenie wspólnot lokalnych w Stanach Zjednoczonych. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa.
Turowski Jan. 1992. Dychotomia „prywatności” i „publiczności” jako teoretyczna rama analizy rzeczywistości społecznej. [w:] Dyczewski Leon, Kromkowski John, McLean George F., Prywatność i życie publiczne w nowoczesnym społeczeństwie USA-Polska, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin.

Modułowe efekty kształcenia:

11	posiada elementarną wiedzę na temat potencjału działania kreatywnego w sferze publicznej.
12	potrafi posługiwać się kategoriami pojęciowymi z zakresu socjologii i nauk politycznych do konceptualizacji i analizy problemów sfery publicznej, a także rozpoznawania kreatywnego działania aktorów społecznych.
13	jest odpowiednio zmotywowany do podnoszenia swoich kompetencji poznawczych i analitycznych do prowadzenia refleksji teoretycznej nad różnym obszarami sfery publicznej.
14	potrafi definiować funkcje zasad dialogu obywatelskiego, negocjacji i mediacji w rozwiązywaniu konfliktów sferze publicznej.
15	jest świadomy istnienia norm społecznych (formalnych i nieformalnych), sterujących działaniami aktorów społecznych w sferze publicznej.
16	docenia znacznie procesów socjalizacji w społeczeństwie, które posiada określoną historię i tradycje kulturowe.
17	ma podstawową socjologiczną wiedzę na temat zjawisk społecznych i kulturowych, zna podstawową terminologię, niezbędna do zrozumienia specyfiki sfery publicznej i kreatywności społecznej
18	posiada podstawową wiedzę socjologiczną i politologiczną o instytucjach życia publicznego, strukturze i stratyfikacji społecznej. Zna mechanizmy kontroli społecznej oraz ma wiedzę na temat obszarów kreatywnego działania w sferze publicznej.