Zapomniałeś hasła? |

Sylabus przedmiotu

Drukuj
Kod przedmiotu: A-M22-II-4.17
Przedmiot: Rysunek anatomiczny
Kierunek: Malarstwo, jednolite magisterskie [10 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2018
Rok/Semestr: II/4
Liczba godzin: 75,0
Nauczyciel: Kuśmirowski Robert, dr hab.
Forma zajęć: laboratorium
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie na ocenę
Punkty ECTS: 4,0
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):
0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
75,0 Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
0 Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0 Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu
Wstępne wymagania:

Student powinien posiadać wstępne zapoznanie dotyczące sprawnego łączenia rysunku z innymi dziedzinami sztuk plastycznych, powinien także być zapoznany z najnowszymi dokonaniami współczesnych artystów wizualnych, artystów kształtujących przestrzeń publiczną, oraz artystów performance. Wymagane są wstępne koncepcje indywidualnych projektów rysunkowych, oraz klasycznego rysunku przy użyciu obiektów ułożonych tj martwa natura lub wybrana przestrzeń na uczelni.
Metody dydaktyczne:
  • autoekspresja twórcza
  • ćwiczenia laboratoryjne
  • dyskusja dydaktyczna
  • ekspozycja
  • klasyczna metoda problemowa
  • konsultacje
  • korekta prac
  • wykład informacyjny
Zakres tematów:
 
 
Anatomia Mechaniczna
Dość istotnym dodatkiem i uzupełnieniem do tradycyjnych zajęć z rysunku anatomicznego, przeprowadzanych przeważnie z ustawianym modelem, jest wprowadzenie do pracowni i obserwacji osobistych złożonych mechanizmów, typowych dla takich obiektów jak: odbiorniki RTV, komputery, telefony, zegary czy urządzenia AGD.  Działania, umożliwiające nam na podróż do wnętrza skomplikowanych urządzeń, są równie ciekawe jak eksploracja ciała ludzkiego. Nazwiemy je roboczo Anatomią Mechaniczną lub Anatomią Nieożywioną. Taka praktyka w pewnym sensie jest mniej kontaktowa jak w zetknięciu z żywą istotą, ale emocje związane z odkrywaniem  układów scalonych, wszystkich jego podłączeń czy elementów wchodzących w skład takiego elektroorganizmu jest porównywalna do pierwszych odkryć wnętrza ciała ludzkiego. Złożoność detali, kształtów i kolorów oraz funkcjie jakie podzespoły wykonują dla danego urządzenia, pozwalają na zdobywanie wiedzy z dyscyplin od pewnego czasu oddalonych już od nas.  Bliższe poznanie anatomii przedmiotów codziennego użytku, wyzwala zmysły i praktyki wynalazcze, możliwe do zastosowań artystycznych.
 
Program nauczania kładzie nacisk na umiejętne definiowanie relacji zachodzących w otaczającej nas przestrzeni i dzięki temu pomaga w tworzeniu nowych wartości artystycznych z wykorzystaniem różnych "rysunkowych" środków formalnych. Ćwiczenia pomagają przy kształtowaniu indywidualnego „języka” wypowiedzi artystycznych. Obserwacja otoczenia i studiowanie zjawisk w nim zachodzących, podczas wykonywanych ćwiczeń mają wpływ na kształtowanie indywidualnych postaw artystycznych, mają także wpływ na rozwiązywanie „problemów” dotyczących przestrzeni. Student powinien świadomie nawiązywać „dialog” z taką przestrzenią, oraz samodzielnie ją wybierać.
 
- rysunek -wyraz wnętrza urządzenia, konstrukcja, oraz charakter, proporcje, detal anatomiczny, szkice, format A-1
 
- rysunek martwej natury (mechanizmu złożonego)
 
- rysunek wybranego obiektu w skali 1:1

 
Forma oceniania:
  • ćwiczenia praktyczne/laboratoryjne
  • dokumentacja realizacji projektu
  • obecność na zajęciach
  • przegląd prac
  • wystawa
  • zaliczenie praktyczne
Warunki zaliczenia:

Zaliczenie odbywa się na podstawie przeglądu prac.
Literatura:
 
  1. R.W. Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, Kraków 2001 (wydanie 2: 2002).
  2. J. Baudrillard, Symulacja i symulakry, Warszawa 2005.
  3. Benjamin W., Twórca jako wytwórca. Poznań 1975.
  4. Benjamin W., Dzieło sztuki w epoce możliwości jego technicznej reprodukcji, (przeł. K. Krzemień), red. A. Hellman „Estetyka i film”, WAF, Warszawa 1972.
  5. B. Kowalska, Sztuka w poszukiwaniu mediów. Warszawa 1985.
  6. P. Krakowski, O sztuce nowej i najnowszej. Warszawa 1981.
  7. J. Ludwiński, Sztuka w epoce postartystycznej. „Pokaz” 2001, nr 32
  8. Gołaszewska M., Zarys estetyki, PWN, Warszawa 1986.
  9. Gołaszewska M., Świadomość piękna. Problemy genezy, funkcji, struktury i wartości w estetyce, PWN, Warszawa 1970.
  10. Ingraden R., Przeżycie, dzieło, wartość, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1966.
  11. Kosuth J., Sztuka po filozofii, red. S. Morawski, „Zmierzch estetyki – rzekomy czy autentyczny?”, Czytelnik, Warszawa 1987.
  12. Stróżewski Wł., O prawdziwości dzieła sztuki. Prawdziwościowa interpretacja dzieła sztuki literackiej, w „Studia Estetyczne”, t. XV, Warszawa 1978.
  13. Welsch W., Sztuczne raje? Rozważania o świecie mediów elektronicznych i o innych światach (przeł. J. Gilewicz)

 
Dodatkowe informacje:

podawane na zajęciach
Metody weryfikacji efektów kształcenia:

zaliczenie na ocenę