Sylabus szczegółowy

Drukuj

Kod przedmiotu:

A-2G07-I-1.19

Przedmiot:

Rysunek

Specjalność:

cały kierunek

Kierunek:

Grafika, II stopień [4 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2019

Rok/Semestr:

I/1

Liczba godzin:

60,0

Nauczyciel:

Kuśmirowski Robert, dr hab.

Forma zajęć:

laboratorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Punkty ECTS:

4,0

Nakład pracy studenta:

zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczycieli	60,0	godzin	2,5	pkt. ECTS
samodzielna praca studenta	40,0	godzin	1,5	pkt. ECTS

Wstępne wymagania:

Student powinien posiadać wstępne zapoznanie dotyczące sprawnego łączenia rysunku z innymi dziedzinami sztuk plastycznych, powinien także być zapoznany z najnowszymi dokonaniami współczesnych artystów wizualnych, artystów kształtujących przestrzeń publiczną, oraz artystów performance. Wymagane są wstępne koncepcje indywidualnych projektów rysunkowych, oraz klasycznego rysunku przy użyciu obiektów ułożonych tj martwa natura lub wybrana przestrzeń na uczelni.

Metody dydaktyczne:

autoekspresja twórcza
ćwiczenia przedmiotowe
dyskusja dydaktyczna
korekta prac
objaśnienie lub wyjaśnienie
pokaz

Zakres tematów:

1. Instalacja / Rysunek

Dość istotnym dodatkiem i uzupełnieniem do tradycyjnych zajęć z rysunku, przeprowadzanych przeważnie z ustawianym modelem lub martwą naturą, jest wprowadzenie do pracowni intermedialnej, modułu przestrzennego (wybranego skrawka z otaczającej nas rzeczywistości), zaplanowanego wcześniej i zbudowanego jako instalacja artystyczna pozwalająca nam na późniejsze jej traktowanie różnymi technikami rysunkowymi. Moze to być zbiór obiektów form przestrzennych, pozyskanych lub wykonanych ręcznie. Przeniesionych ze swoich pracowni, pokoju, piwnic czy strychów, na potrzeby budowania przemyślanej, własnej kompozycji. Zebrane rzeczy pokrywamy białą farbą białą lub o jasnym odcieniu, typowym dla podobrazi rysunkowych przeważnie stosowanych.

Złożoność detali, kształtów i sprowadzenie ich z wymiaru rzeczywistego do wymiaru rysunkowego, pozwalają na zdobywanie wiedzy z dyscyplin trochę oddalonych od dyscyplin czysto artystycznych tj architektura, design, stolarstwo, ślusarstwo itp. W ten sposób poznajemy anatomię i znaczenie przedmiotów codziennego użytku, wyzwala zmysły, organizuje dotychczasowe umięjętności rysunkowe i wyobrażnię wynalazczą, niezbędną do dalszych zastosowań artystycznych.

Czas trwania zadania jeden semestr. Na początku Stycznia 2017 roku przewidziana jest publiczna prezentacja prac w sali nr 6 ISP WA, podsumowująca działania artystyczne z przepracowanych dni i wygłoszonym uzasadnieniem merytorycznym.

Podstawą proponowanych warsztatów jest wygenerowanie impulsów twórczych z tak powszechnego przedmioty jakim jest rysunek. Technika podstawowa nie musi być tylko poznana i odłożona na poółke, można z niej uczynić wiodące narzędzie kreacyjne w dzisiejszym, mocno technologicznym artystycznym świecie. Świadome użycie swoich umiejętności, zebranych już doświadczeń, stosowanie ulubionych technik rysunkowych, pozwoli nam na realizacje zadania z uwzględnieniem własnych fascynacji tematycznych i estetycznych.

2.Prace Testowe

Szereg proponowanych prac, wykonywanych w różnych technikach, bez wcześniejszego omówienia tematu, podejmowanego dopiero na zajęciach. To sprawdzian „wytrzymałościowy” na wielu płaszczyznach twórczych, począwszy na zdolnościach manualnych a skończywszy na zdolności przewidywania i reagowania na zadane ćwiczenia w czasie rzeczywistym. Przeprowadzane tak eksperymenty są podpowiedzią i za razem odkryciem zdolności improwizacyjnej. Wszystkie prace wykonywane są tylko podczas zajęć na materiałach zapowiadanych tydzień przed wykonywanym ćwiczeniem.

Warunki zaliczenia:

zaliczenie odbywa się na podstawie przeglądu prac

Literatura:

R.W. Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, Kraków 2001 (wydanie 2: 2002).
J. Baudrillard, Symulacja i symulakry, Warszawa 2005.
Benjamin W., Twórca jako wytwórca. Poznań 1975.
Benjamin W., Dzieło sztuki w epoce możliwości jego technicznej reprodukcji, (przeł. K. Krzemień), red. A. Hellman Estetyka i film, WAF, Warszawa 1972.
B. Kowalska, Sztuka w poszukiwaniu mediów. Warszawa 1985.
P. Krakowski, O sztuce nowej i najnowszej. Warszawa 1981.
J. Ludwiński, Sztuka w epoce postartystycznej. Pokaz 2001, nr 32
Gołaszewska M., Zarys estetyki, PWN, Warszawa 1986.
Gołaszewska M., Świadomość piękna. Problemy genezy, funkcji, struktury i wartości w estetyce, PWN, Warszawa 1970.
Ingraden R., Przeżycie, dzieło, wartość, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1966.
Kosuth J., Sztuka po filozofii, red. S. Morawski, Zmierzch estetyki rzekomy czy autentyczny?, Czytelnik, Warszawa 1987.
Stróżewski Wł., O prawdziwości dzieła sztuki. Prawdziwościowa interpretacja dzieła sztuki literackiej, w Studia Estetyczne, t. XV, Warszawa 1978.
Welsch W., Sztuczne raje? Rozważania o świecie mediów elektronicznych i o innych światach (przeł. J. Gilewicz)

Kontakt:

podawany na zajęciach

Symbol	EFEKTY UCZENIA SIĘ PRZEDMIOTU Student, który zaliczył przedmiot w danym semestrze,	Sposoby weryfikacji i oceny efektów uczenia się	Odniesienie do kierunkowych	Odniesienie do charakterystyk
01W	Student, który zaliczył moduł, posiada zaawansowaną wiedzę o realizacji prac w zakresie rysunku oraz zastosowanie jej w pracy zawodowej artysty grafika		K_W01	P7S_WG
02U	indywidualnie i w sposób kreatywny posługuje się rysunkowymi środkami ekspresji		K_U01	P7S_UW
03U	potrafi nowatorsko dobierać i łączyć narzędzia i materiały niezbędne do wykonywanych zadań i koncepcji rysunkowych		K_U05	P7S_UW
04U	realizuje własne koncepcje artystyczne w technice szeroko pojętego rysunku, stosując elementy graficzne, malarskie i inne, poszukując nowych środków wyrazu		K_U05	P7S_UW