Sylabus przedmiotu
Drukuj |
Przedmiot: | Wiedza o sztuce | ||||||||||
Kierunek: | Wiedza o kulturze, podyplomowe kwalifikacyjne [3 sem], niestacjonarny, praktyczny, rozpoczęty w: 2013 | ||||||||||
Rok/Semestr: | I/1 | ||||||||||
Liczba godzin: | 15,0 | ||||||||||
Nauczyciel: | Trzciński Andrzej, dr hab. | ||||||||||
Forma zajęć: | wykład | ||||||||||
Rodzaj zaliczenia: | zaliczenie na ocenę | ||||||||||
Punkty ECTS: | 3,0 | ||||||||||
Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze): |
|
||||||||||
Poziom trudności: | nie dotyczy | ||||||||||
Wstępne wymagania: | - |
||||||||||
Metody dydaktyczne: |
|
||||||||||
Zakres tematów: | Zawieszenie estetyki (dadaizm i Marcel Duchamp). Oswajanie aestetyki (nowy realizm, pop-art, hiperrealizm). Akcjonizm (happening, parformance). Land art. Nurt intelektualny (abstrakcja pomalarska i porzeźbiarska, sztuka pojęciowa). Nowa sztuka figuratywna (nowa ekspresja, postmodernizm, neoklasycyzm). |
||||||||||
Forma oceniania: |
|
||||||||||
Warunki zaliczenia: | - obecność na zajęciach - pozytywna ocena ze sprawdzianu pisemnego |
||||||||||
Literatura: | Brogowski L., Sztuka i człowiek. Sztuka jako praca nad sobą, Warszawa 1990. Brogowski L., Sztuka w obliczu przemian, Warszawa 1990. Dziamski G., Szkice o nowej sztuce, Warszawa 1984. Hussakowska-Szyszko M., Spadkobiercy Duchampa? Negacja sztuki w amerykańskim środowisku artystycznym, Kraków 1984. Kosuth J., Sztuka po filozofii, przeł. U. Niklas, [w:] Zmierzch estetyki – rzekomy czy autentyczny?, red. S. Morawski, Warszawa 1987, t. 2, s. 239-258. Krakowski P., O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981. Kuryluk E., Hiperrealizm – nowy realizm, Warszawa 1979. Pawłowski T., Happening, Warszawa 1982. Performance, red. B. Stokłosa, Warszawa 1984. Richter H., Dadaizm. Sztuka i antysztuka, przeł. J. St. Buras, Warszawa 1986. Słownik sztuki XX wieku, pod kierunkiem G. Durozoi, tłum. H. Andrzejewska i in., Warszawa 1998. Tomkins C., Duchamp. Biografia, przeł. I. Chlewińska, Poznań 2001. Thompson J., Jak czytać malarstwo współczesne, przeł. J. Holzman, Kraków 2006. Weitemeier H., Yves Klein 1928-1962. International Klein Blue, Köln 1995. |
||||||||||
Dodatkowe informacje: | - |