Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Technika mówienia

Kierunek:

Logopedia z audiologią, I stopień [6 sem], stacjonarny, praktyczny, rozpoczęty w: 2013

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

technika mówienia

Rok/Semestr:

I/2

Liczba godzin:

30,0

Nauczyciel:

Szabelska Elżbieta, mgr

Forma zajęć:

konwersatorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Punkty ECTS:

2,0

Godzinowe ekwiwalenty punktów ECTS (łączna liczba godzin w semestrze):

0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie konsultacji
30,0	Godziny kontaktowe z prowadzącym zajęcia realizowane w formie zajęć dydaktycznych
0	Przygotowanie się studenta do zajęć dydaktycznych
0	Przygotowanie się studenta do zaliczeń i/lub egzaminów
0	Studiowanie przez studenta literatury przedmiotu

Poziom trudności:

nie dotyczy

Metody dydaktyczne:

ćwiczenia przedmiotowe
objaśnienie lub wyjaśnienie
warsztaty grupowe

Zakres tematów:

1. Kultura żywego słowa - definicja, zakres, charakterystyka.

2. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego i ćwiczenia oddechowe.

3. Samogłoski ustne - ćwiczenia artykulacyjne, samogłoskowanie.

4. Rozziew samogłoskowy - ćwiczenia.

5. Odnajdywanie miejsca koncentracji dźwięku i ćwiczenia mówienia "na maskę".

6. Rezonans a rejestry głosu. Poszukiwanie średnicy głosowej. Poszukiwanie miejsc rezonacji samogłosek ustnych.

7. Samogłoski nosowe - zasady realizacji, ćwiczenia.

8. Zasady poprawnej wymowy spółgłosek.

9. Zasady ortograficzne a zasady ortofoniczne - upodobnienia w języku polskim.

10. Realizacja grup spółgłoskowych - ćwiczenia dykcyjne.

11. Akcent, intonacja, frazowanie - ćwiczenia.

Forma oceniania:

ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
zaliczenie praktyczne

Warunki zaliczenia:

Zaliczenie praktyczne na podstawie zestawu ćwiczeń podsumowujących.

Literatura:

1. Kotlarczyk M. (1963), Sztuka żywego słowa, Warszawa.

2. Mikuta M. (1963), Kultura żywego słowa, Warszawa

3. Tarasiewicz B. (2012), Mówię i śpiewam świadomie, Kraków.

4. Toczyska B. (1997), Sarabanda w chaszczach - ćwiczenia samogłosek, Gdańsk.

5. Toczyska B. (2007), Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk.

6. Toczyska B. (2007), Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia, Gańsk

7. Toczyska B. (2009), Łamańce z dedykacją czyli makaka ma Kama, Gdańsk.

8. Walencik-Topiłko A. (2009), Głos jako narzędzie, Gdańsk.

Modułowe efekty kształcenia:

01	Student potrafi scharakteryzować etapy pracy nad kulturą słowa.
02	Student zna zasady ortofoniczne.
03	Student stosuje poznane zasady dotyczące techniki mówienia i ortofonii w praktyce oraz różnicuje normatywne i błędne realizacje językowe.
04	Student wykazuje dbałość o własną wymowę i wrażliwość na zjawiska poprawności ortofonicznej.
07	Student, który zaliczył przedmiot określa zależności zachodzące między sprawnością aparatu oddechowo-fonacyjnego a prawidłową realizacją struktur prozodycznych
08	Student, który zaliczył przedmiot zna zasady ortofoniczne dotyczące realizacji zjawisk prozodycznych, potrafi odróżnić prawidłowe realizacje zjawisk prozodycznych od nieprawidłowych
11	Student, który zaliczył przedmiot docenia wagę poprawności ortofonicznej w mowie, dba o stosowanie we własnej praktyce językowej poznanych zasad i zdobytych umiejętności