Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Sfera publiczna

Kierunek:

Kreatywność społeczna, I stopień [6 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2014

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Sfera publiczna

Rok/Semestr:

I/1

Liczba godzin:

15,0

Nauczyciel:

Zdybel Jolanta, dr hab.

Forma zajęć:

konwersatorium

Rodzaj zaliczenia:

zaliczenie na ocenę

Poziom trudności:

podstawowy

Wstępne wymagania:

brak

Metody dydaktyczne:

autoekspresja twórcza
dyskusja dydaktyczna
film
konsultacje
metoda przewodniego tekstu
objaśnienie lub wyjaśnienie
wykład konwersatoryjny

Zakres tematów:

Swoistość i własności sfery publicznej oraz jej znaczenie.

Dynamika sfery publicznej.

Jednostka czy obywatel – sfera publiczna jako przestrzeń obywatelska, czy „polityczna sfera ludzi prywatnych”?

Czy nastąpił upadek „człowieka publicznego”?.

Patologie sfery publicznej.

Rola i znaczenie mediów w sferze publicznej.

Cyberprzestrzeń jako forma przestrzeni publicznej.

Dylematy dotyczące sfery publicznej.

Forma oceniania:

esej
inne
obecność na zajęciach
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
praca semestralna

Warunki zaliczenia:

esej

ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

praca zaliczeniowa

znajomośc zalecanej literatury

Literatura:

H. Arendt, Kondycja ludzka¸ przeł. A. Łagodzka, Fundacja Aletheia, Warszawa 2000.

T. Buksiński, Publiczne sfery i religie, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii, Poznań 2011.

Filozofia a sfera publiczna, red. nauk. P. Orlik i K. Przybyszewski, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii, Poznań 2012.

J. Habermas, Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej, tłum. W. Lipnik, M. Łukaszewicz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.

E. Nowak, K. M. Cern, Ethos w życiu publicznym, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008.

R. Sennett, Upadek człowieka publicznego, przeł. H. Jankowska, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2009.

Sfera publiczna, Kondycja, przejawy, przemiany, red. J. P. Hudzik, W. Woźniak, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2006.

Ch. Taylor, Nowoczesne imaginaria społeczne, przekł. A. Puchejda, K. Szymoniak, Wydawnictwo Znak, Kraków 2010.

Dodatkowe informacje:

kontakt z prowadzacym

jzdybel@zdybel.com

Modułowe efekty kształcenia:

01	ma podstawową wiedzę na temat specyfiki metodologicznej i przedmiotowej filozofii społecznej, a także zna podstawową terminologię, niezbędna do zrozumienia swoistości sfery publicznej i kreatywności społecznej
02	posiada podstawową filozoficzną wiedzę o człowieku i instytucjach – jako podmiotach i przedmiotach kreatywnego działania w sferze publicznej – oraz zna zakres, a także strukturę życia publicznego i rozumie na czym polega ład w sferze publicznej
03	posiada wiedzę na temat typów aktywności w sferze publicznej oraz na temat transformacji sfery publicznej
04	potrafi zdobytą wiedzę z zakresu filozofii społecznej wykorzystać do formułowania i analizy problemów dotyczących sfery publicznej oraz do pobudzania i wspierania kreatywnego działania jednostek i grup społecznych
05	potrafi przygotowywać typowe prace pisemne, prezentacje i ustne wystąpienia dotyczące zagadnień z zakresu filozofii społecznej wykorzystując przy tym odpowiednią argumentację
06	potrafi odnaleźć te obszary sfery publicznej, w których można działać w sposób kreatywny; potrafi wskazać ograniczenia i przeszkody w twórczym działaniu
07	posiada motywację do stałego podnoszenia poziomu swojej wiedzy i aktywnego rozwijania umiejętności związanych działaniem w sferze publicznej
08	potrafi określać zasady dialogu oraz współdziałania w sferze publicznej oraz docenia znaczenie aktywnego i kreatywnego uczestnictwa w życiu publicznym
09	ma świadomość istnienia i respektowania zasad i wartości konstytuujących etos sfery publicznej w tym przestrzegania w swych działaniach norm prawa autorskiego i ochrony własności intelektualnej
10	docenia wartość dziedzictwa kulturowego własnego kraju i kultury zachodniej, ale także respektuje wartość innych kultur