Sylabus przedmiotu

• metoda przypadków
• objaśnienie lub wyjaśnienie
• wykład informacyjny
• wykład konwersatoryjny
• z użyciem komputera

1.Socjotechnika - geneza terminu, metodologia, aksjologia- przegląd ujęć teoretycznych (2 godz.)

2.Socjotechniki w życiu codziennym (3 godz.)

3. Socjotechniki stosowane w polityce (3 godz.)

4. Socjotechnikli stosowane w gospodarce (marketing, reklama) (4 godz.)

5. Socjotechniki stosowane w kampaniach społecznych (administracja publiczna, organizacje pozarządowe) (3 godz.)

• egzamin ustny

Antas, Jolanta. 2000. O KŁAMSTWIE I KŁAMANIU. STUDIUM SEMANTYCZNO-PRAGMATYCZNE,

Kraków: Wydawnictwo TAiWPN UNIVERSITAS.

Aronson, Elliot, Timothy Wilson, Robin Akert. 2007. PSYCHOLOGIA SPOŁECZNA. SERCE I UMYSŁ,

Warszawa: Zysk i S-ka.

Bralczyk, Jerzy. 1998. JĘZYK NA SPRZEDAŻ, Warszawa: Business Press.

Cialdini, Robert. 2011. ZASADY WYWIERANIA WPŁYWU NA LUDZI, Gliwice: OnePress.

Dyoniziak, Ryszard. 1997. SONDAŻE A MANIPULOWANIE SPOŁECZEŃSTWEM, Kraków:

Uniwersitas.

Ekman, Paul. 2003. KŁAMSTWO I JEGO WYKRYWANIE W BIZNESIE, POLITYCE I MAŁŻEŃSTWIE,

Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Frieske, Kazimierz. 2000. Socjotechnika – wyznanie niewiary, w: Jerzy Kubin, Jerzy Kwaśniewski

(red.), SOCJOTECHNIKA. KONTROWERSJE, ROZWÓJ, PERSPEKTYWY, Warszawa: Wydawnictwo UW.

Garpiel, Rafał. 2004. Perswazyjność obrazu w przekazach kaznodziejskich, w: Rafał Garpiel,

Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I

LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Kraków: Wydawnictwo

Nomos.

Gill, Ann, Karen Whedbee. 2001. Retoryka, w: Teun van Dike (red.), DYSKURS JAKO STRUKTURA I

PROCES, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Karwat, Mirosław. 2006. O DEMAGOGII, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.

Karwat, Mirosław. 1999. SZTUKA MANIPULACJI POLITYCZNEJ, Toruń: Wydawnictwo Adam

Marszałek.

Karwat, Mirosław. 2007. TEORIA PROWOKACJI, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kłosińska, K. 2004. Językowe cechy politycznego „dyskursu zamkniętego”, w: Rafał Garpiel,

Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I

LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków: Wydawnictwo Nomos.

Kochan, Marek. 1995. POJEDYNEK NA SŁOWA. Techniki erystyczne, Kraków: Znak.

Kołodziej, Jacek. 2004. Polska programowa piosenka wyborcza jako środek multimedalnej

perswazji politycznej, w: R afał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI.

SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA

PERSWAZYJNEGO, Kraków: Wydawnictwo Nomos.

Kowal, Izabela. 2004. Gra w klasy. Miejsca wspólne jako fundament retoryki perswazji, w: Rafał

Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I

LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków:: Wydawnictwo Nomos.

Leszczyńska Katarzyna. 2004. Techniki perswazyjne w wypowiedziach duchownych katolickich ”,

Karta modułu - Socjotechnika w mediach 5 / 6

w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska (red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE,

PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków:

Kraków: Wydawnictwo Nomos.

Lewiński, Piotr H. 1999. RETORYKA REKLAMY, Wrocław: Wydawnictwo UWr.

Lijphard A. 1998. Inżynieria wyborcza: Ograniczenia i możliwości, w: Jerzy Szczupaczyński (red.),

WŁADZA I SPOŁECZEŃSTWO 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.

Newcourt-Nowodworski , Stanley. 2008. CZARNA PROPAGANDA, Kraków: Znak

Pawełczyk, Piotr, Dorota Piontek. 1993. Mity i stereotypy w socjotechnikach wyborczych, w:

Krzysztof Borowczyk, Piotr Pawełczyk (red.), W KRĘGU MITÓW I STEREOTYPÓW, Toruń:

Wydawnictwo Adam Marszałek.

Pawełczyk, Piotr, Dorota Piontek. 1999. SOCJOTECHNIKA W KOMUNIKOWANIU POLITYCZNYM,

Poznań: Wydawnictwo UAM.

Romaniuk, Agata. 2004. Perswazyjne wykorzystanie sondaży przedwyborczych w procesie

kształtowania sceny politycznej i preferencji wyborców, w: Rafał Garpiel, Katarzyna Leszczyńska

(red.), SZTUKA PERSWAZJI. SOCJOLOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I LINGWISTYCZNE ASPEKTY

KOMUNIKOWANIA PERSWAZYJNEGO, Kraków : Wydawnictwo Nomos.

Zijdervelt A. C. 2008. Humor i śmiech w tkance społecznej, w: Piotr Sztompka, Małgorzata

Bogunia-Borowska (red.), SOCJOLOGIA CODZIENNOŚCI, Kraków: Znak, s.628-656.

Zimbardo, Philip. 2009. EFEKT LUCYFERA, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Obowiązkiem studenta jest przygotowanie do zajęć, polegające na przeczytaniu wyznaczonych na dany dzień tekstów obowiązkowych. . Teksty obowiązkowe przekazywane są przez wykładowcę przynajmniej tydzień przed terminem zajęć. Wykładowca ma prawo do przeprowadzania kolokwiów wprowadzających, sprawdzających znajomość tekstów. Niezaliczenie oznacza konieczność poprawy na konsultacjach. Kolokwia wprowadzające będą przeprowadzane szczególnie w przypadkach, gdy znaczna część grupy nie będzie przygotowana do poprzednich zajęć.

Osoby studiujące według indywidualnej organizacji studiów są zobowiązane do poinformowania o tym prowadzącego, najpóźniej podczas 3. zajęć w ciągu semestru. IOS zwalnia z obowiązku uczestnictwa w zajęciach, student musi jednak w tych przypadkach odrobić wszystkie nieobecności podczas dyżurów prowadzącego (odrabianie powinno odbywać się w częściach, przynajmniej raz w miesiącu, a nie całościowo pod koniec semestru).

Studenci odznaczający się znaczną aktywnością podczas zajęć (rozumianą jako SENSOWNE uczestnictwo w dyskusji)mogą liczyć na podwyższenie oceny końcowej w stosunku do wyniku kolokwium.