Sylabus przedmiotu

Drukuj

Przedmiot:

Wspomaganie dzieci w rozwoju emocjonalnym i społecznym

Kierunek:

Pedagogika, I stopień [6 sem], stacjonarny, ogólnoakademicki, rozpoczęty w: 2012

Specjalność:

pedagogika opiekuńczo-wychowawcza z terapią pedagogiczną

Tytuł lub szczegółowa nazwa przedmiotu:

Wspomaganie dzieci w rozwoju emocjonalnym i społecznym

Rok/Semestr:

III/6

Liczba godzin:

15,0

Nauczyciel:

Wosik-Kawala Danuta, dr

Forma zajęć:

ćwiczenia

Rodzaj zaliczenia:

egzamin

Poziom trudności:

zaawansowany

Wstępne wymagania:

Umiejętność pracyz grupą i jednostką.Umiejętność wstępnej diagnozy sytuacji dziecka.

Metody dydaktyczne:

ćwiczenia przedmiotowe
dyskusja dydaktyczna
metoda sytuacyjna
objaśnienie lub wyjaśnienie
warsztaty grupowe

Zakres tematów:

Istota inteligencji emocjonalnej.
Umiejętność rozpoznawania, wyrażania i reagowania na uczucia.
Kierowanie własnym rozwojem.
Rozwój samoświadomości (w tym umiejętność pracy w tym aspekcie z dziećmi i młodzieżą).
Umiejętność rozwijania pozytywnej samooceny udzieci i młodzieży.
Rozwijanie empatii u dzieci i młodzieży.
Efektywne radzenie sobie ze stresem.
Dojrzała asertywna komunikacja społeczna.
Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych (werbalnych i niewerbalnych).
Rozwijanie kompetencji intrapersonalnych i interpersonalnych dzieci i młodzieży.
Konstruowanie programów zajęć dla dzieci i młodzieży z zakresu wspomagania rozwoju emocjonalnego a także rozwoju społecznego.

Forma oceniania:

obecność na zajęciach
ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)
praca semestralna

Warunki zaliczenia:

Obecność na zajęciach, przygotowanie pracy - programu zajęć dla dzieci i młodzieży z zakresu wspomagania rozwoju emocjonalnego a także rozwoju społecznego. Bieżące przygotowanie do zajęć.

Literatura:

Fensterheim H., Baer J., Jak nauczyć się asertywności? Nie mów tak gdy chcesz powiedzieć nie. Warszawa 1999.
Gardner H., Inteligencje wielorakie. Nowe horyzonty w teorii i praktyce. Warszawa 2009.
Gaś Z. (red.), Wspomaganie rozwoju dziecka. Lublin 1994.
Goleman D., Inteligencja emocjonalna w praktyce. Poznań 1999.
Hamer H., Rozwój umiejętności społecznych, Warszawa 2003.
Lewicka A.: Rozwijanie empatii u studentów pedagogiki specjalnej. Lublin 2006.
Wosik-Kawala D., Korygowanie samooceny uczniów gimnazjum, Lublin 2007.

Wosik-Kawala D., Rozwijanie kompetencji emocjonalnych uczniów szkół ponadgimnazjalnych, Lublin 2013.
ZubrzyckaMaciąg T., Trening asertywności w kształceniu pedagogicznym. Lublin 2007.
Zubrzycka-Maciag T., Wosik-Kawala D., Wychowanie w szkole.Wskazówki dla nauczycieli. Nowe wydanie, Lublin 2012.

Modułowe efekty kształcenia:

1	Posiada wiedzę dotyczącą kompetencji emocjonalnych i społecznych dzieci i młodzieży, zna podstawową terminologię i potrafi operować pojęciami dotyczącymi kompetencji i inteligencji emocjonalnej oraz społecznej.
2	Zna i rozumie uwarunkowania rozwoju emocjonalnego i społecznego dzieci i młodzieży.
3	Posiada umiejętność pracy z dziećmi i młodzieżą w zakresie wspomagania ich w rozwoju emocjonalnym i społecznym. Umie przygotować zajęcia dla dzieci i młodzieży rozwijające ich kompetencje emocjonalne i społeczne.
3	Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności. Rozumie potrzebę ustawicznego zdobywania i poszerzania swoich wiadomości. Ma świadomość odpowiedzialności za rozwój dzieci i młodzieży.